شیوع عوارض دهانی صورتی مبتلایان به تالاسمی ماژور در مرکز تالاسمی استان قزوین

سابقه و هدف: تالاسمی یکی از شایعترین اختلالهای تک ژنی شناخته شده ‏می‎باشد که نوع هموزیگوت آن (بتاتالاسمی ماژور) شدیدترین شکل کم خونی ‏همولیتیک در ایران است. با توجه به اهمیت عوارض دهانی صورتی در این ‏بیماران و عدم وجود آمارهای کافی و مستدل در ایران، ضرورت تحقیق در ‏این مورد مطرح میباشد. از اینرو شناخت و کاهش عوارض این بیماری از ‏اهداف این پژوهش بوده است.‏ مواد و روشها: این تحقیق به صورت توصیفی ‏‎(case series)‎‏ بر روی تمام ‏بیماران مرکز تالاسمی استان قزوین (110 بیمار) انجام گردید. اطلاعات ‏از طریق پرسشنامه و معاینه کلینیکی جمع‎آوری شد. معاینات دهانی ‏صورتی شامل بررسی شکل بینی و صورت، بیرون‎زدگی ماگزیلا، رنگ پریدگی ‏مخاط دهان. تاخیر رویش دندانها، شاخص پوسیدگی و نوع اکلوژن بوده ‏است. همچنین رابطه متغیرهای فوق با زمان شروع و نحوه درمانهای پزشکی ‏بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت آنالیز آماری از نرم‎افزار ‏spss‏ و آزمون مجذور کای با سطح معنی‎داری ‏‎(p<0/05)‎‏ استفاده گردید.‏ یافته‎ها: شیوع عوارض دهانی صورتی بیماران مبتلا به تالاسمی عبارت ‏بودند از: بینی‎زینی شکل (8/71‏‎%‎‏)، بیرون‎زدگی ماگزیلا (5/55‏‎%‎‏)، رنگ ‏پریدگی مخاط دهان (2/48‏‎%‎‏)، صورت شبیه جوندگان (30‏‎%‎‏)، بایت عمیق ‏‏(2/28‏‎%‎‏)، فضای بین دندانهای قدامی بالا (7/22‏‎%‎‏)، اپن‎بایت (6/13‏‎%‎‏)، ‏تاخیر در رویش دندانهای شیری (10‏‎%‎‏) و دایمی (2/8‏‎%‎‏). در تمامی گروههای ‏سنی بیشترین نوع اکلوژن به ترتیب کلاس 1، 2، 3 بوده است. شاخص ‏پوسیدگی ‏‎(dmft)‎‏ در مبتلایان بهطور معنی‎داری بیشتر از افراد سالم بوده ‏است. ‏‎(p<0/05)‎‏.‏ نتیجه‎گیری: شیوع عوارض دهانی صورتی در مبتلایان به تالاسمی ماژور قابل ‏توجه بوده است. تحقیق حاضر نقش تشخیص زودرس، درمان به موقع و دقیق ‏را در کاهش این عوارض نشان داده است. ‏